آموزش عکاسی استودیویی از کودکان : بهترین نورپردازی چیست ؟

در این مقاله قصد دارم بیشتر به مبحث نورپردازی در عکاسی استودیویی از کودکان پرداخته و آن را برای شما به صورت کامل شرح دهم.

ما تصاویر کودکان را اغلب روی کارت پستال‌ها، مجلات و صفحه نمایش بیلبوردها می‌بینیم و عموما این به دلیل اضافه کردن یک عنصر احساسی یا یک بیان متفاوت است تا توجه ما را به خود جلب کند. به عنوان یک عکاس، این باید هدف اصلی شما باشد، جلب توجه بیننده یا مشتری خود.

بسیاری از اوقات زمینه‌های دقیق یا لوازم جانبی به عنوان مکمل نورپردازی شناخته می‌شوند. اما گاهی اوقات نورپردازی بیشتر حالت رسمی پیدا می‌کند. من خودم در این مورد مقصر بوده‌ام و به جای اینکه نورپردازی خوبی داشته باشم، آن را رسمی تدوین کردم و در نهایت تصویری که می‌توانست واقعا فوق‌العاده باشد افتضاح شد.

وقتی جلسات عکاسی را با کودکان شروع می‌کنم، گاهی اوقات رویکردی متفاوت از آنچه به طور مرتب در مورد سوژه‌های بزرگ‌تر خودم انجام می‌دهم، اتخاذ می‌کنم. من مجموعه‌ای را باید در نظر بگیرم که از نظر عمق نور، عرض جغرافیایی زیادی را در اختیار من قرار دهد و حرکت به جلو و عقب را امکان پذیر کند.

همچنین باید از دیافراگم f/8 یا بالاتر استفاده کنم تا به نتیجه‌ی مطلوب و دلخواهم برسم. من همچنین مورد استفاده‌ی نهایی از تصویر را هم در نظر می‌گیرم. من اغلب از کودکان برای اهداف تجاری و تبلیغاتی عکس می‌گیرم و لباس را در اولویت اول قرار می‌دهم.

بنابراین نورپردازی روی آنها باید به گونه‌ای باشد که روی لباسشان تمرکز داشته باشد، نه روی تصویر پرتره و یا فیگورشان. به هر سوژه اجازه می‌دهم یک سبک نورپردازی مجزا برای خودش داشته باشد. در بسیاری از مواقع، نور طبیعی به علاوه دو یا سه بازتابنده یا همان رفلکتور برای کار من بسیار مناسب خواهد بود.

اهداف نورپردازی

اهداف من در مورد نورپردازی در عکاسی استودیویی از کودکان رسیدن به سه چیز است :

• من سوژه‌های خودم را با عمق و ابعاد واقعی ارائه دهم، بنابراین باید سایه‌هایی را در جای جای عکس‌هایم در کنار هایلایت‌ها داشته باشم.
• برای جلب توجه بیننده به سوژه باید نور را در مکان مناسبی قرار دهم.
• استفاده از نور کافی برای ثبت تصاویر واضح و شارپ، به ویژه در مورد کودکان پر جنب و جوش. با کودکان کمی بزرگتر، من می‌توانم با استفاده از منبع‌های نور ثابت کنار بیایم.

پیشنهاد نویسنده : ژست‌های خارق‌العاده برای عکاسی از کودکان !

• من سوژه‌های خودم را با عمق و ابعاد واقعی ارائه دهم، بنابراین باید سایه‌هایی را در جای جای عکس‌هایم در کنار هایلایت‌ها داشته باشم.

ستاپ اول

من با قرار دادن پس زمینه‌ی خود شروع می‌کنم. هنگام عکاسی استودیویی از کودکان ، تنها کافیست یک پس زمینه‌ی بسیار ساده و بدون نقص را برایشان قرار دهم. همانطور که بعداً توضیح خواهم داد، می‌توانید با افزودن یک منبع نور و ژل‌های رنگی، خلاقیت به خرج دهید.

من برای نور اصلی اغلب از یک چتر بزرگ نقره‌ای ساخته شده توسط Westcott استفاده می‌کنم. آستر نقره‌ای می‌تواند هایلایت‌های برجسته‌تر و جزئیات بیشتری را به تصویر ببخشد. رنگ سفید کیفیت را نرم‌تر می‌کند. بعضی اوقات می‌توانید فقط با قرار دادن این نور در نزدیکی محور دوربین و ایجاد کیفیتی بهتر، از آن دور شوید.

(  توجه: اگر نور را خیلی نزدیک به سوژه قرار دهید کیفیت تصویر و نور و جزئیات آن فرق خواهد کرد. ) چتر Westcott روی هد فلاش Dynalite همراه با یک رفلکتور مجموعه‌ی من هستند.

به خاطر داشته باشید متغیرهای زیادی وجود دارد که ممکن است بر نورپردازی نهایی تصویر شما تأثیر بگذارد و کیفیت نور را تغییر دهد. هنگام قرار دادن منبع‌های نور، به محیط اطراف خود دقت کنید. من بعضی اوقات در یک استودیوی پر سر و صدا با کف مرمر سفید عکاسی می‌کنم که به طرز باورنکردنی سایه‌ها را کاهش می‌دهد. در مواقع دیگر من از یک رنگ خاکستری استفاده می‌کنم که جلوه‌ای متفاوت خواهد داشت.

برای مثال، برای عکاسی از یک سوژه‌ی 7 ماهه، نور اصلی یا کلیدی را چند متر با سوژه فاصله دادم و آن را در زاویه‌ی کمی کمتر از 45 درجه نسبت به محور دوربین تنظیم کردم. از آنجا که سوژه‌ی من روی زمین در مقابل یک پس زمینه‌ی سبز بدون اشکال و انحراف قرار گرفته بود، نور تا 5 درجه از زمین نیز بازتاب داشت. من لبه‌ی چتر را کمی باز پر کردم نور یکنواختی را در تمام رنگ‌های پوست ایجاد کنم. در این فاصله، دیافراگم دوربین من روی f/8 تنظیم شده بود.

در مورد عکاسی استودیویی از کودکان ، من دوست دارم از دو یا سه منبع نور همراه با یک نور پر کننده استفاده کنم. این به من سایه‌های بسیار کمی را در کل پرتره می‌دهد. نکته‌ی کلیدی در این روش این است که به ازای هر یک متر فاصله، باید نیم استاپ قدرت نورتان را کم کنید. من از یک بیوتی دیش 18 ″ Dynalite با یک زنبوری و یک دیفیوزر استفاده کرده تا نور نرم‌تری داشته باشم و آنها را در سمت راست دوربینم قرار دادم. استفاده از یک بیوتی دیش به عنوان پر کننده کیفیت نور بسیار بهتری را نسبت به استفاده از یک چتر سفید به شما می‌دهد. در اینجا دیافراگم دوربین من روی f/4.5 بود.

نور پر کننده‌ی دوم من یک چتر ساتن سفید بود که 1 ′ پشت دوربین من قرار داشت. از آن به عنوان پر کننده‌ی ضعیف‌تر استفاده می‌کردم و قدرتی کمتر از بیوتی دیش داشت. مجموع این منبع‌های نور نسبت روشنایی من را کمی کاهش داد. من در حالت ترکیبی از f/5.6 استفاده کردم. من بعضاً به عنوان گزینه‌ی سوم از یک سافت باکس کوچک Westcott 12 × 18 just درست در زیر دوربینم با دیافراگم f/4 استفاده می‌کنم. اصل این است که نور کلیدی خود را حداقل تا نیم استاپ روشن‌تر نگه دارید. همچنین می‌توانید با افزایش روشنایی نور کلیدی و استفاده از دیافراگم f/11 و ثابت نگه داشتن نورهای پر کننده‌ی خود، این کار را دوباره آزمایش کنید. این می‌تواند سایه‌های بیشتری برای علاقه‌مندان ایجاد کند.

برای نور مستقیم، از یک فلاش با یک لانه زنبوری 20 درجه استفاده کردم. این چراغ را پشت سوژه قرار دادم تا به قسمت چپ گونه و شانه‌ی او برخورد کند. من این فلاش را با یک استاپ قدرت بیشتر از نور کلیدی خود برای استفاده از دیافراگم f/11 فعال کردم. پس زمینه فقط 2 ′ پشت سوژه‌ی من قرار گرفت تا از برخورد سایه‌ی سوژه با آن جلوگیری شود. از آنجا که نور کلیدی من در سراسر سوژه‌ام پر شده بود و نورهای پر کننده ضعیف بودند، از ایجاد سایه‌های منحرف کننده روی پس زمینه جلوگیری می‌کرد. تنظیمات نهایی من برای عکاسی از این کودک سرعت شاتر 1/125 ثانیه، دیافراگم f/8 و ایزوی 100 بود.

پیشنهاد نویسنده : آموزش نورپردازی استودیویی در عکاسی از کودکان

ستاپ دوم

من این روش را برای کودکان بزرگتر به دلیل قرارگیری دقیق نورها توصیه می‌کنم. کیفیت نور سخت‌تر است، که برای کودکان خردسال با صورت گرد اغراق کمتری را به وجود می‌آورد، اما در کودکانی با ساختار صورت استخوانی بسیار خوب عمل می‌کند. این روش نورپردازی برای نگاه تجاری بیشتر استفاده می‌شود. تصویری از این کودک را مشاهده می‌کنید با تم رنگی قرمز.

من از یک پس زمینه‌ی قرمز با فاصله‌ی 9 ” و یک پارچه‌ی حریر با فاصله‌ی 5 ” استفاده کردم. همچنین یک فلاش با یک رفلکتور را در زاویه‌ی 20 درجه‌ای نور اصلی خود قرار دادم. این نور 5 درجه بالاتر از سر سوژه‌ی من بود.

برای این فیگور نورپردازی پروانه‌ای یا رامبراندی بهترین نتیجه را می‌دهد. در واقع از آنجایی که کودک تحرک کمتری داشته و می‌تواند فیگور بگیرد، می‌توان به خوبی نور را روی او تنظیم کرد. برای این تصویر من از f/11 استفاده کردم تا تصویر تعریف شده‌تری به من بدهد.

الگوی نور اولیه نور باریک‌تر و سایه‌های بیشتری را به من می‌دهد. من از یک منبع نور پر کننده با یک چتر سفید نیز استفاده کردم که در سمت چپ سوژه با زاویه‌ی 90 درجه قرار گرفته بود. این نور می‌توانست جزئیات موجود در بافت لباس را بیشتر به تصویر بکشد. توجه داشته باشید که نور مستقیم می‌تواند بافت پارچه‌های تیره یا مشکی را از بین برده و آن را مسطح کند.

این نور را با دیافراگم f/5.6 اندازه گیری کردم، سپس یک سافت باکس Westcott 12 × 18 را به عنوان نور دوم پر کننده قرار دادم. برای اندازه گیری این از دیافراگم f/4 استفاده کردم، در حالی که سافت باکس روی زمین و زیر دوربین تنظیم شده بود و هدف آن سوژه بود. در این نمونه، سوژه را بالای یک میز فولادی ضد زنگ و با سطحی شیشه‌ای قرار دادم. این برای افزایش رفلکت استفاده می‌شد. برای روشنایی لبه‌ها، من از یک سافت باکس دیگر با فیلتر قرمز Rosco CalColor استفاده کردم و آن را برابر نور کلیدی و اصلی خود قرار دادم. برای منبع نور دوم نیز از یک سافت باکس 16 × 20 without بدون زنبوری استفاده کردم. این نور معمولاً در حدود نیم استاپ از نور اصلی من روشن‌تر است. من گاهی اوقات یک لامپ Dynalite 7 off را در یک بازتابنده نقره‌ای قرار می‌دهم تا هایلایت‌های خوبی را در لبه‌های سوژه داشته باشم.

برای چاشنی اضافه کردن به عکاسی استودیویی از کودکان ، پارچه‌ی توری را در پس زمینه‌ای بدون درز قرار دهید و آن را کمی روشن کنید. این به تصویر عمق و جذابیت بسیار بیشتری می‌بخشد. تنظیمات نوردهی نهایی من برای این تصویر سرعت شاتر 1/125 ثانیه، دیافراگم f/16 و ایزوی 100 بود. 

انحراف جزئی از این تنظیم نتایج کاملا متفاوتی را به شما می‌دهد. در این مثال، سافت باکس کوچک با دیافراگم f/11 اندازه گیری می‌شود. چتر سفید کوچک در سمت راست سوژه با دیافراگم f/8 اندازه گیری می‌شود و فلاش با یک زنبوری 20 درجه به عنوان کانون توجه برای پس زمینه استفاده می‌شود. پس زمینه یک بازتابنده‌ی بزرگ نقره‌ای Westcott بود. در زیر سوژه از یک بازتابنده نقره‌ای برای روشن شدن چشم استفاده شده است.

پیشنهاد نویسنده : ۱۰ واقعیت در مورد نورپردازی حرفه‌ای در عکاسی که همه باید بدانند !

ستاپ سوم

می‌خواهم تصویری از مجموعه کارهای شخصی که در حال حاضر در حال انجام آنها هستم را با شما به اشتراک بگذارم. این چند پسر در مثال‌های زیر همه در یک لیگ فوتبال هستند. آنها خیلی سخت تمرین می‌کنند و به فکر سلامتیشان هستند. برای اینکه بتوانم شادابی و سرزندگی آنها را نشان دهم باید از نوری خاص و متفاوت استفاده کنم.

نموداری که در تصویر پایین مشاهده می‌کنید یک مثال بسیار عالی برای عکاسی High key از کودکان است.

توجه : من این تصویر را در استودیویی ثبت کردم که کف آن از جنس مرمر سفید با دیواره‌های سفید بود. این را بهتر بود بگویم، چرا که در تعیین جهت نور بسیار موثر است. دقت داشته باشید که هر جسمی می‌تواند به مقداری مشخص بازتاب داشته باشد و این در عکس شما تغییرات زیادی را ایجاد خواهد کرد، همچنین با کنترل نور روی پس زمینه می‌توانید آن را روشن‌تر یا تیره‌تر نشان دهید.

من برای این صحنه منبع نور اصلی خودم را درون یک سافت باکس 24 در 36 قرار دادم تا نور نرمی داشته باشم و در عین حال بتوانم جزئیات و بافت بدن را هم تا حدی داشته باشم. این نور را با دیافراگم f/11 اندازه گیری کردم.

نور پرکننده‌ی من برای این صحنه ترکیبی از دو منبع نور بود. یکی چتر بزرگ نقره‌ای رنگی که در بالای دوربین قرار گرفته بود که به دلیل آستر نقره‌ای، کیفیت رنگی کمتری را تولید می‌کند. این نور را با دیافراگم f/5.6 اندازه گیری کردم. فلاش حلقه‌ای روی دوربین نیز منبع نور پرکننده‌ی دوم من بود. من بسته به فاصله و کیفیت نوری که می‌خواستم قدرت آن را تغییر دادم. این فلاش حدود نیم استاپ روشن‌تر از منبع نور اصلی من بود. همچنین کمی رنگ‌های آن را به سمت گرمی تغییر دادم.

من همچنین از یک هد فلاش Dynalite با زاویه‌ی 20 درجه و در همان جهت استفاده کردم که بتواند موی کودکان را روشن کرده و بافت آنها را به تصویر بکشد. هر دو حدود 5 ′ پشت سوژه قرار گرفتند. یک منبع نور مشابه نیز با همان مشخصات در طرف مقابل قرار داده شد. قدرت این یکی از نیم تا یک توقف روشن‌تر از نور کلیدی بود. من گاهی از یک بیوتی دیش یا دیفیوزر هم در بالای سر سوژه استفاده می‌کنم تا جلوه‌ای مثل رگه‌های نور را داشته باشم. تنظیمات نوردهی نهایی من برای این صحنه سرعت شاتر 1/125 ثانیه، دیافراگم f/11.5 و ایزوی 100 بود.

نورپردازی طبیعی

من این فرصت را داشتم که از اوندر هولفیلد ( بوکسور آمریکایی ) و پسرانش عکس بگیرم. عکس اوندر در برابر یک دیوار چوبی با سایه‌هایی بسیار نرم و نور خورشید ثبت شده است. این پرتره با یک رفلکتور نقره‌ای، یک رفلکتور طلایی و یک رفلکتور سفید روشن شده بود. اساساً شما می‌توانید با استفاده از تجهیزاتی اندک یک استودیوی عالی را در فضای باز ایجاد کنید.

پیشنهاد نویسنده : نکته‌های مهم در راه اندازی یک کانال یوتوب : ترفندهایی که کمکتان می‌کند سریع‌تر دیده شوید !

رفلکتور طلایی را نزدیک سوژه‌ی خود قرار دهید، چرا که بازتاب کمتری نسبت به رفلکتور نقره‌ای دارد. این همان نور پرکننده‌ی شما خواهد بود. همچنین رنگ پوست را به خوبی گرم می‌کند. من این رفلکتور را در سمت چپ اوان قرار دادم و یک رفلکتور سفید بزرگ دیگر را نیز به همان سمت اضافه کردم، که تقریباً سایه‌های باقی مانده را که بخش‌هایی جزئی از صحنه را پوشش می‌دادند، کاهش دهد. برای سمت چپ سوژه، با زاویه‌ی 45 درجه، یک بازتابنده‌ی نقره‌ای گرد قرار دهید که برای نور اصلی شما خواهد بود. با فاصله بازی کنید تا کمترین میزان سایه را داشته باشید، یک نکته‌ی کلیدی که می‌توانید در نظر داشته باشید این است که زیر چانه باید تا حد زیادی روشن شده باشد. با استفاده از این روش، می‌توانید صورت را به صورت کامل روشن کرده و به آن عمق و بافت دهید. از آنجا که من در سایه می‌خواستم عکاسی کنم، از ایزوی 200 شروع کردم. دیگر تنظیمات نوردهی نهایی من سرعت شاتر 1/125 ثانیه و دیافراگم f/4 بود.

نورپردازی ترکیبی

هنگام عکاسی در فضای باز با فلاش‌های قابل حمل یا استروب، چند گزینه پیش رو دارید که باید به آنها توجه داشته باشید : 

• خورشید نور اصلی شما خواهد بود

• خورشید منبع نور پرکننده‌ی شما خواهد بود

• خورشید مهم نیست؛ شما با فلاش یا استروب کاملاً به نورپردازی مد نظرتان خواهید رسید

زمان روز بسیار مهم است، مگر اینکه هزینه‌ی بسیار زیادی کرده و یک استودیوی مجهز در فضای باز برای خودتان بسازید. علاوه بر همه چیز لازم است به پس زمینه هم توجه داشته باشید، چرا که می‌تواند به طور کامل عکستان را نابود کند.

هنگام همسان سازی خورشید با فلاش، سرعت شاتر گزینه‌ی بسیار مهمی خواهد بود که در واقع بر نورپردازی روی سوژه تاثیر مستقیمی خواهد داشت. در مثال زیر که کودکان لباس‌های سیاه و سفید پوشیده‌اند، سعی کردم قدرت فلاش را با آفتاب برابر کنم ( منظور میزان نوری است که از فلاش می‌تابد ).

پیشنهاد نویسنده : تکنیک عکاسی مادون قرمز : ۴ راه برای ثبت تصاویر Infrared

خورشید مستقیم جلوی بچه‌ها بود، اما در حال غروب کردن بود. قرار بود خورشید نور اصلی من باشد. این را می‌توانید در سایه‌ای که در زیر بینی دختر ایجاد شده مشاهده کنید. برای عکاسی با دیافراگم f/5.6، سرعت شاتر را به 1/30 ثانیه رساندم. برای نرم کردن سایه‌های ایجاد شده توسط خورشید، من از یک بیوتی دیش استفاده کردم. این کار باعث می‌شد نور نهایی بسیار نرم‌تر بوده و سایه‌ها را تا حد زیادی کاهش دهد. تنظیمات دوربینم برای ثبت این تصویر دیافراگم f/4 و ایزوی 100 بود.

مثال دیگر تصویر یک کودک روی صندلی حصیری است. یک فلاش اضافی با یک چتر طلایی رنگدر پشت صندلی اضافه شده تا لحنی گرم‌تر به رنگ محیط ببخشد.

نورپردازی پیشرفته

من می‌خواهم پروژه‌ای را که طی دو سال گذشته ادامه داشته است با شما به اشتراک بگذارم. در سال‌های اخیر که عکاسی استودیویی از کودکان را انجام می‌دادم، بزرگترین مانع من این بود که بچه‌ها از یک دوربین بزرگ و تعداد زیادی فلاش می‌ترسیدند. پس چگونه در این حالت باید به کودک بگوییم که ژست بگیرد و لبخند بزند تا طبیعی به نظر برسد ؟ سپس چیزی به ذهنم رسید.

فکر کردم بچه‌ها آب نبات را دوست دارند. هرچه بزرگتر بهتر، و تمام رنگ‌های روشن به شادی و نشاط تصویر نیز می‌افزایند. بنابراین من از فروشگاه دیزنی دوازده آب نبات چوبی بزرگ خریداری کردم و شروع به کاوش کردم. نتایج حیرت انگیز بود ژست گرفتن دیگر جای نگرانی برای من نداشت، چرا که بچه‌ها فقط لبخند می‌زنند، می‌پرند و برایم شعر می‌خوانند، در حالی که من فقط نشسته‌ام و لحظه‌ها را ثبت می‌کنم.

به عنوان پس زمینه، می‌بینید که چگونه می‌توان از یک رول کاغذ بدون تا شدگی به طور موثری استفاده کرد. من یک فلاش را در مرکز با یک استاپ قدرت بیش نسبت به نور کلیدی اضافه کردم، و همچنین از فیلترهای رنگی استفاده می‌کنم تا جلوه‌ی مد نظرم را به دست آورم. از پشت سوژه‌ها، یک چتر ساتن سفید را به سمت دوربین قرار می‌دهم، و یک عدد فلاش را با زاویه‌ی 30 درجه‌ای نسبت به سمت راست دوربین.

فلاش‌هایی که برای تنظیم دمای رنگ استفاده می‌کنم می‌توانند بین نیم تا یک استاپ نسبت به نور کلیدی قدرت متغیری داشته باشند. همچنین برای هر دو از ژل‌های رنگی گرم استفاده کردم. نور پرکننده نیز برای من ترکیبی از دو چتر بزرگ است که از هر طرف پشت سرم قرار گرفته است. یک سافت باکس کوچک دیگر نیز در زیر دوربین از کف قرار گرفته است. این سه ترکیب دارای یک و نیم استاپ قدرت کمتر نسبت به نور کلیدی یا اصلی هستند. برای نور اصلی نیز از یک بیوتی دیش استفاده کردم.

تنظیمات نوردهی نهایی من سرعت شاتر 1/125 ثانیه و دیافراگم f/11 بود.

پیشنهاد نویسنده : عکاسی استیج یا عکاسی صحنه آرایی شده چیست ؟

شما به تمرین بسیار زیادی نیاز خواهید داشت تا تجربه‌ی کافی در عکاسی استودیویی از کودکان را به دست آورید. کاوش، یا حتی ترکیب برخی از این تکنیک‌ها، ممکن است به شما کمک کند تا تصویر بعدی خود را بسیار بهتر ثبت کنید. پس تمرین، استمرار و خلاقیت را به هیچ عنوان در طول مراحل یادگیری فراموش نکنید !

امیدوارم مقاله‌ی ” آموزش عکاسی استودیویی از کودکان : بهترین نورپردازی چیست ؟ “ برایتان مفید و جذاب بوده باشد. نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید، همچنین اگر پرسشی وجود داشت، آن را در بخش نظرات همین پست مطرح کنید تا پاسخ دهم.