آموزش عکاسی با لنزهای ماکرو

در این مقاله قصد دارم نکاتی را در مورد عکاسی با استفاده از لنزهای ماکرو برای شما بیان کنم. پس همراه من باشید …

در مورد تجهیزاتی که عکاسی شما را در جهت خلق احساسات سوق دهد چه می‌دانید؟

چه مجموعه‌ای از نکات را در عکس‌های خود بکار می‌گیرید تا فضای بکر و خلاقانه‌ای را ایجاد کنید؟

در این مقاله سعی داریم تا نکات جالب و بسیار کابردی درباره‌ی تجهیزات مورد استفاده در عکاسی ماکرو را برای شما فراهم کنیم.

نکته‌ای کوچک: عکاسی ماکرو چیست؟

عکاسی از اشیا ریز در فاصله‌ی نزدیک را ماکروگرافی یا عکاسی ماکرو می‌گویند.

پیشنهاد نویسنده : آموزش عکاسی ماکرو : چگونه از جزئیات ریز عکاسی کنیم ؟

لنزهای ماکرو: نحوه انتخاب یک لنز و نحوه‌ی استفاده از آن

 درابتدا باید بدانید که برای بسیاری از مردم کلمه‌ی “ماکرو” با کلوزآپ یا عکاسی از نزدیک مترادف شده است.

بسیاری از دوربین‌های کامپکت حالت عکاسی ماکروداشته و تعداد متعددی از لنزهای زوم کلمه macro را درعناوین خود دارند.

به طور معمول، این لنزها می‌توانند اجسام کوچک را تا اندازه‌ی 5/0 برابر در سنسور تصویربرداری دوربین تولید کنند. در بیشتر موارد لنزهای اختصاصی پرینت ماکرو فراتر نیز رفته و بزرگنمایی کامل 1/0 و یا حتی 1/1 در نزدیکترین فاصله را ارائه می‌دهند و همین نکته برای عکاسی بسیار حائز اهمیت است.

شاید به نظر چشمگیر نرسد، اما در نظر داشته باشید که سنسور فرمت تصویر با دوربین APS C فقط باندازه‌ی یک تمبر پستی استاندارد است!

این شگفت انگیز نیست؟! چرا که شما در حال پر کردن تمام قاب تصویر با چیزی بسیار کوچک هستید، و زمانی که عکس گرفته شده روی صفحه نمایش داده شود یا پرینت شود درجه‌ی بزرگنمایی آن بسیار بالا خواهد بود.

در عکاسی ماکرو شما می‌توانید با استفاده از لنزهای ماکرو اشیا بسیار ریز را قابل توجه جلوه دهید. زیرا یک لنز ماکرو می‌تواند سطح جزئیات تقریبا میکروسکوپی را نشان داده و حشرات بسیار ریز را همانند مهاجمان غول پیکر جلوه دهد.

سوال کلیدی: چه نکاتی یک لنز خوب ماکرو را می‌سازد؟ بیایید تا نگاهی به نکات مهم در استفاده از لنزهای ماکرو بیاندازیم:

چگونه لنز درست را انتخاب کنیم؟

اغلب عکاسان می‌دانند که بیشتر لنزهای زوم استاندارد، ضریب بزرگنمایی حداکثر در حدود 3/0 را دارا هستند. اما باید دانست که لنزهای بزرگنمایی و حتی برخی از لنزهای اصلی با نشان ماکرو ضریب زوم بالا در حدود 5/0 را نیز ارائه می‌دهند.

اما اگر برای عکاسی از نزدیک لنز می‌خرید، بهترین انتخاب  می‌تواند لنز ماکرو که بزرگنمایی کامل 1/0 را ارائه می‌دهد باشد. با توجه به امکانات فوق‌العاده دوربین کانن سری Canon MP 65mm f 2/8 که فراهم کرده باید گفت این دوربین توانسته بزرگنمایی حداکثر 0/5 را عرضه کند. اما باید اضافه کرد که استفاده از آن بسیار دشوار بوده و به طور کلی بهتر است از آن اجتناب ‌شود.

همانطور که قبلا اشاره شد، یک لنز زوم 1/0 برابر، یک شی را در اندازه‌ی کامل زندگی بر روی حسگر دوربین تولید می‌کند. شما اگر از یک دوربین با فرمت APS C با ضریب برش 5/1 در 6/1 استفاده کنید برنده‌ی واقعی خواهید بود چونکه قسمت بیشتری از تصویر را با  جزئیات کوچکتر و ریزتر پر می‌کنید که بزرگنمایی بسیار موثری را فراهم می‌کند.

البته این روشی مشابه با روش دوربین‌های حسگر برش می‌باشد که باعث افزایش دسترسی تله فوتو به لنز می‌شود.

گفتنی است که چندین لنز پیشگام در بازار وجود دارد که منحصرا برای دوربین‌های با فرمت APS C طراحی شده‌اند. بااین حال، شما اغلب بهتر است یک لنز سازگار با قاب کامل خریداری کنید. زیرا آن‌ها عموما بزرگتر، سنگین یا گران نیستند و اگر در آینده دوربین خود را به فول فریم ارتقا دهید دچار دردسر نخواهید شد!

فاصله‌ی کانونی

یک نکته بسیار قابل ملاحظه در هنگام انتخاب لنز ماکرو، فاصله کانونی است. برخلاف هنگام خرید لنزهای معمولی، در واقع  مساله پوشش زاویه دید یا دسترسی به تله فوتو نیست بلکه همه چیز درباره‌ی حداقل فاصله‌ی کانونی است.

 لنزهای ماکرو با فاصله کانونی بیشتر دارای حداقل فاصله کانونی بالاتری هستند و فضای کار وسیعتری را  در صورت نیاز به زوم زیاد بین شما و سوژه در حال عکاسی قرار می‌دهد.

برای مثال، لنز میکرو دوربین نیکون سری AF S DX 40mm f (نیکون در طبقه‌بندی لنزهای خود از واژهMicro  به جای Macro  استفاده می‌کند) حداقل فاصله کانونی 16 سانتی متری دارد. این ممکن است منطقی به نظر برسد، اما فاصله کانونی همیشه از “صفحه کانونی” دوربین اندازه‌گیری می‌شود که مربوط به سطح فعال حسگر تصویر است.

پیشنهاد نویسنده : آموزش عکاسی ماکرو با موبایل : چگونه تصاویر کلوزآپ ثبت کنیم ؟

این قسمت درسمت پشت بدنه دوربین است و وقتی عمق بدنه و طول لنز را در نظر بگیریم جلوی لنز نیکون 40 میلی‌متری تا5/3 سانتی‌متر از سوژه امتداد می‌یابد. این فاصله کمتر از 5/1 اینچ بوده و برای عکاسی ماکرو بسیار دردسرساز است علی‌الخصوص اگر بخواهید از حشرات و یا جانداران کوچک عکس بگیرید.

حتی برای موجودات بی‌جان، نزدیکی لنز اغلب بر روی سوژه باعث ایجاد سایه خواهد شد و نور محیط را نیز سلب خواهد کرد. از طرفی دیگر لنزهای پرینت ماکرو 150 و 180 میلی‌متری حداقل فاصله کانونی در حدود 38 سانتی‌متری و 47 سانتی‌متری دارند که فضای وسیعتری به عکاس می‌دهد اما در عین حال گرانقیمت نیز هستند.

اگر بدنبال لنز ماکرو محبوب هستید باید گفت که لنزهای ماکرو با فاصله‌ی کانونی بین 90میلی‌متری و 105 میلی‌متری محبوبیت فراوانی دارند.

این نوع لنزها براحتی قابل حمل و مقرون به صرفه نیز هستند و دارای حداقل فاصله کانونی در حدود 30 سانتی متری هستند.

فاصله مابین جلوی لنز و سوژه معمولا در حدود 14سانتی‌متر بوده که برای عکسبرداری از نزدیک بسیار مناسب بوده و عکس‌های تولید شده بسیار طبیعی خواهد بود.

برای حفظ این نکته اکثر لنزهای ماکرو موجود در بازار دارای مکانیسم فوکوس داخلی هستند، به گونه‌ای که عنصر جلوی لنز نه می‌چرخد و نه امتداد می‌یابد. و همچنین در تنظیمات فوکوس کوتاه سوژه را بی‌کیفیت نمی‌کند.

امروزه فوکوس خودکار عامل بسیار قابل توجهی برای اغلب عکاسان است. با توجه به اینکه لنزهای پرینت ماکرو برای پرتره و عکسبرداری تله فوتو بسیار کارکرد خوبی دارند بنابراین داشتن یک سیستم فوکوس خودکار سریع، دقیق، و بی‌صدا عالی است.

 با این حال برای نمای نزدیک با درجه بالا، بدلیل عمق کوچک میدان فوکوس شما بیشتر خواهد بود.

غالب عکاسان می‌دانند یک حلقه فوکوس دستی که براحتی کار می‌کند و دارای تعداد حرکات دورانی زیادی است، امکان تنظیمات بسیار دقیق‌تری را فراهم می‌کند. این یک امتیاز بزرگ در لنزهای ماکرو است.

کیفیت نوری در دیافراگم بسیار باریک نیز مهم است زیرا احتمالا مجبورید از دیافراگم باریک نیز استفاده کنید تا عمق میدان کمتری نیز تجربه کنید.

تثبیت کننده‌ی تصویر در عکاسی ماکرو

امروزه به طور فزاینده‌ای، لنزهای پرینت ماکرو دارای تثبیت کننده‌ی تصویر هستند. برخی از آن‌ها مانند Canon EF 100mm f 2.8 L و آخرین ورژن لنز مدل Tamron SP 90mm f/2.8 Di VC USD دارای تثبیت کننده‌های ترکیبی هستند.

این امکان برای عکسبرداری از نزدیک بسیار موثر است زیرا برای تغییر عمودی یا افقی دوربین و همچنین لرزش معمولی یا لرزش مرتبط با عکاسی دستی قابلیت اصلاح را دارا هستند.

اگرچه ایجاد ثبات، برای عکسبرداری کلوزآپ متوسط خوب است اما برای نماهای بسیار نزدیک منفعت ناچیزی دارد.

به طور کلی در عکاسی ماکرو، ما یک لنز ماکرو با فاصله کانونی 90 میلی‌متری تا 105 میلی‌متری، دیافراگم نسبتا سریع، فوکوس خودکار خوب وامکانات فوکوس دستی بانضمام لرزشگیر موثر در صورتی که دوربین شما لرزشگیر داخلی نداشته باشد، و ثبات سازی در تغییر سنسور را توصیه می‌کنیم.

باید بدانید که فوکوس خودکار، دیافراگم سریع و تثبیت کننده، بیشتر برای پرتره و تله‌فوتو کوتاه مناسب است اما داشتن لنزهای چندکاره و با قابلیت فراوان همیشه عالی است.

آیا شما یک عکاس تازه کار هستید ؟ پس این قسمت را حتما بخوانید.

چگونگی عکسبرداری کلوزآپ

نکات مفیدی وجود دارد که باید هنگام عکسبرداری کلوزآپ از آن‌ها آگاه باشید. برای مبتدیان عکاسی سکون و ثبات ضروری است.  در بیشتر گونه‌‌های عکاسی، هر لرزش یا حرکتی در دوربین می‌تواند کیفیت و وضوح تصویر شما را به شدت کاهش دهد.

به همین دلیل، یک سه پایه برای عکسبرداری از فاصله نزدیک بسیار ضروری است. با این حال مشکل مطرح در زمان استفاده از سه پایه معمولی اینست که می‌توان دوربین را باندازه‌ی کافی به بسیاری از سوژه‌ها نزدیک کرد.

باید توجه داشت بسیاری از سه پایه های رو به رشد دارای امکانات محوری هستند. بنابراین عکاس می‌تواند ستون مرکزی را بچرخاند و از آن به عنوان یک پایه افقی برای پشتیبانی از دوربین استفاده کند. و این برای عکاسی ماکرو بسیار مناسب است.

اما عاقلانه است که برای جلوگیری از خطر واژگونی دوربین، کیسه دوربین یا وزن اضافی دیگری را از سه پایه آویزان کنید.

پیشنهاد نویسنده : آموزش عکاسی استودیویی از کودکان : بهترین نورپردازی چیست ؟

 دراین عکاسی ماکرو، ثبات دوربین در استفاده از لنزهای تله‌فوتو بسیار ضروری است. حتی محکم‌ترین سه پایه جهان و یک کنترل از راه دور شما را قادر می‌سازد تا بدون لمس دوربین، عکاسی کنید اما باید بدانید دوربین‌های DSLR تحت این شرایط هم مشکل لرزش را دارند. و این بخاطر پدیده‌ای بنام پرش آینه است که ناشی از عملکرد آینه‌ی بازتابی است که بلافاصله قبل از نوردهی در معرض تلنگر قرار می‌گیرد.

همین مساله، لرزش‌ها و ارتعاشاتی را به شما معرفی می‌کند که ممکن است لحظه‌ای از بین برود، و در واقع این مشکل می‌تواند بیشتر هنگام استفاده از سه پایه رخ دهد تا زمانی که عکسبرداری دستی انجام داده می‌شود زیرا نرمی دستان شما می‌تواند به عنوان لرزش گیر عمل کند.

اگر کنترل از راه دور ندارید بعضی از دوربین ها به شما امکان می‌دهند تا از حالت قفل آینه با تایمر خودکار بین 2 تا 10 ثانیه استفاده کنید.

برای غلبه بر مشکل پرش آینهبسیاری ازدوربین‌های DSLR دارای حالت عکسبرداری با آینه یا قفل آینه هستند. با اولین فشار دکمه شاتر آینه به سمت بالا می‌رود ولی باز نمی‌شود.

پس از آنکه لرزش‌ها از بین رفت، می‌توانید فشار دوم را کاملا برای آزاد کردن شاتر اعمال کنید.

اکثر دوربین‌های DSLR نیکون موجود در بازار این امکان را فراهم نکرده، اما در عوض تنظیمات سفارشی “تاخیر در نوردهی” دارند که یک تاخیر خودکار بین چرخش آینه و باز شدن شاتر را تنظیم می‌کند.

در واقع، برخی از دوربین‌های تاپ و برتر در بازار این امکان را به شما می‌دهد که از پرده اول الکترونیکی برای باز کردن شاتر استفاده کنید، در نتیجه لرزش‌های مکانیکی شاتر نیز ازبین می‌رود.

استفاده از نمای زنده در عکاسی ماکرو

دوربین‌های DSLR سطح مبتدی معمولا امکان آینه بالا یا تاخیر در نوردهی ندارند تا از مشکل پرش آینه جلوگیری کنند. در اینجا یک راه حل خوب مطرح می‌شود و آن استفاده از نمای زنده است که آینه رفلکس را برای مشاهده سوژه در صفحه نمایشگر دوربین از طریق سنسور تصویر قفل می‌کند.

بنابراین می‌توانید برای جلوگیری از لرزش‌های مبتنی بر آینه، از نمای زنده با کنترل از راه دور یا تاخیر تایمر خودکار استفاده کنید.

مزیت دیگر استفاده از حالت نمای زنده این است که با این امکان می‌توانید از گزینه‌ی پیش نمایش زوم، با تمرکز دستی دقیق و زوم بر روی قسمت‌های مهم را بدست ‌آورید.

لنزهای ماکرو به طور معمول لنزهای “میدان صاف” بوده و مشکل انحنای میدانی را ندارند. این بدین معناست که اگر از یک شی مسطح و دو بعدی مانند یک تمبر پستی عکس بگیرید همه چیز باید از مرکز تا گوشه‌ها به شدت تحت تمرکز باشد.

شاید در بیشتر مواقع کمی آکادمیک باشد، اگر که احتمالا شما عکاسی از اشیا سه بعدی را انجام می‌دهید و از لنزهای ماکرو استفاده می‌کنید باید بدانید که در نزدیک بودن فاصله فوکوس خود در دستیابی به درجه‌های بالای بزرگنمایی لنزهای ماکرو عمق میدان کمی دارند.

این اندازه‌ای است که بین نزدیکترین و دورترین نقاط در صحنه، می‌تواند به طور واضح ارائه شود.

به عنوان یک مورد بگذارید بگوییم ما درحال عکاسی با لنز 100میلی‌متری ماکرو توسط یک دوربین DSLR فول فریم در نزدیک‌ترین فاصله کانونی آن هستیم؛ کل عمق میدان فقط یک میلی‌متر خواهد بود. دیافراگم را تاf/8 یا f/16 باریک کرده و عمق میدان به ترتیب فقط به 3 میلی‌متر یا 6 میلی‌متر افزایش می‌یابد.

به همین دلیل عملکرد نوری در دیافراگم‌های باریک در لنزهای ماکرو بسیار مهم است. حتی در این صورت می‌توانید دریابید که فقط قسمت کوچکی از یک سوژه‌ی سه بعدی در عکس دارای وضوح است و به همین دلیل است که فوکوس دقیق بسیار پر اهمیت است.

پیشنهاد نویسنده : ۱۰ واقعیت در مورد نورپردازی حرفه‌ای در عکاسی که همه باید بدانند !

انباشت فوکوس در عکاسی ماکرو

ترفند دیگر برای افزایش عمق میدان “انباشت فوکوس” می‌باشد. برای نیل به این منظور باید تعدادی از عکس‌ها را با فاصله فوکوس ضبط کنید یا اینکه دوربین بین تصویربرداری متوالی کمی جابجا شده باشد.

 یک خط فوکوس ماکرو مانند Manfrotto Micro-positioning Sliding Plate می‌تواند از نظر عملی کمک بزرگی کند اما شما هنوز هم باید تصاویر تولید شده را با استفاده از یک برنامه ویرایشی مبتنی بر ویرایش لایه‌ای مانند Adobe Photoshop باهم ادغام کنید.

مشکل دیگر در استفاده از دیافراگم‌های باریک برای کسب عمق میدان این است که می‌تواند باعث شود تا سرعت شاتر نسبتا کم می‌شود.  با توجه به اینکه پرهیز از هرگونه حرکت دوربین یا سوژه بسیار مهم است شاید این مطلب ناخوشایندی باشد.

یک راه حل ایده‌ال در این حالت استفاده از فلش است که نه تنها در مواقع نیاز روشنایی می‌بخشد بلکه به دلیل کوتاه بودن سرعت، حرکت شما را مسدود می‌کند. تنها نکته منفی اینجا اینست که نور یک فلاشر معمولی می‌تواند برای عکاسی ماکرو بسیار تند وتیز باشد.

همچنین، اگر فلاشر در جایگاه اصلی دوربین قرار گیرد، هنگام عکسبرداری از فاصله نزدیک با سوژه کج می‌شود و در این حالت احتمال سایه‌های تاریک و عمیق وجود دارد.

بنابراین بسیاری از تولیدکنندگان دوربین‌ها و فلاشرها، فلش‌های ماکرو گسترده بر اساس لوله فلش حلقه‌ای یا هد فلش دوقلو که به قسمت جلوی لنز متصل می‌شود و توسط یک کنترل جداگانه هدایت می‌شوند را می‌سازند.

آخرین نکته‌ای که باید در نورپردازی به خاطر بسپارید این است که دیافراگم برای عکسبرداری ماکرو ممکن است چیزی نباشد که فکر می‌کنید. همانطور که فاصله فوکوس لنز ماکرو را به نزدیکترین حالت تنظیم می‌کنید نور کمتری از لنز به دوربین منتقل می‌شود.

پیشنهاد نویسنده : آموزش عکاسی استودیویی : هر آنچه برای شروع نیاز است بدانید !

در نزدیکترین فاصله کانونی، انتقال نور با مقداری معادل حدود دو f/stop کاهش می‌یابد. اگر از یک نورسنج اختصاصی می‌کنید نه اینکه دوربین در سیستم اندازه‌گیری نور نصب شده باشد یا از تنظیمات دستی روی یک فلاشر یا هد فلاش‌های استودیویی استفاده کنید، باید این مورد را در نظر بگیرید.