آشنایی با اجزای دوربین عکاسی

اجزای دوربین عکاسی

برای شروع عکاسی لازم است تا با ساختمان و اجزای دوربین آشنا شویم تا ضمن یادگیری نام قسمت‌های مختلف دوربین ، کارآیی آن‌ها را در عکاسی بیاموزیم. اجزای دوربین عکاسی براساس کلیاتی معرفی می‌شوند که ممکن است در بعضی دوربین‌ها دیده نشوند و یا تغییری در عملکرد دوربین ها داشته باشند ولی به طور کلی یک دوربین عکاسی از دو قسمت اصلی تشکیل شده است:

• لنز  ( Lens )
  بدنه دوربین ( Body )

معرفی اجزای دوربین عکاسی

کپ لنز / درپوش لنز ( Lens Cap ):

درپوش لنز وظیفه حفاظت از سطح لنز را بر عهده دارد. زمانی که قصد عکاسی نداریم این درپوش بر روی دهانه لنز نصب می‌شود و درصورت مفقود شدن این درپوش به راحتی می‌توان آن را تهیه کرد. عرضه این درپوش در بازار، براساس قطر دهانه لنز می‌باشد.

لنز دوربین (Lens ):

لنز را می‌توان مهم‌ترین جزء دوربین عکاسی در نظر گرفت که در برخی از دوربین‌ها از جمله دوربین‌های دیجیتال کوچک، به شکل ثابت درون بدنه تعبیه شده است و در برخی از دوربین‌ها مثل دوربین‌های حرفه‌ای DSLR، قابلیت تعویض دارد. تعویض لنز سبب می‌شود تا عکاس بتواند عکس‌های متفاوتی با استفاده از تکنیک‌های مختلف ثبت کند. درون لنز یک صفحه حساس قرار گرفته که در دوربین‌های عکاسی دیجیتال با نام سنسور شناخته می‌شود.

لنز دوربین مجموعه‌ای از عدسی هاست که کار نظم بخشیدن به پرتوهای نور را به عهده دارند و به دلیل اهمیت زیادی که دارند، بخش زیادی از مطالب آینده را به مبحث لنزها اختصاص می‌دهیم.

رینگ زوم ( Zoom Ring ):

با استفاده از رینگ زوم که در بعضی از لنزها وجود دارد امکان تغییر فاصله کانونی و یا زاویه دید وجود دارد.

دیافراگم:

دیافراگم قسمتی تعبیه شده در داخل لنز است که با تنظیم کردن آن می‌توان میزان نوری که از سوژه به لنز تابیده و به دوربین منتقل می‌شود را کنترل کرد. در واقع می‌توان این طور گفت که قطر دهانه دیافراگم بر وضوح و روشنایی تصویر به شکل مستقیم تاثیر می‌گذارد. دیافراگم وظیفه تنظیم عمق ‌میدان را نیز بر عهده دارد.

بدنه ( Body ):

کلیه اجزای دوربین روی بدنه سوار می‌شوند. امروزه دو نوع بدنه در بازار موجود است:

• بدنه‌های پلاستیکی:

این نوع بدنه‌ها از جنس پلاستیک فشرده ساخته می‌شوند؛ مقاومت متوسطی دارند و بسیار سبک و خوش فرم می‌باشند. این نوع بدنه‌ها برای دوربین‌های نیمه حرفه‌ای و دوربین‌های سبک خانگی استفاده می‌شوند. دوربین‌های دارای بدنه پلاستیکی برای عکاسان حرفه‌ای گزینه مناسبی نبوده چراکه احتمال آسیب دیدن آن‌ها زیاد است. انتخاب بدنه دوربین به میزان کاربری مد نظر بستگی دارد. اگر به دنبال حرفه‌ای شدن در صنعت عکاسی هستید، بهتر است به جای دوربین‌های دارای بدنه پلاستیکی، از دوربین‌های دارای بدنه ترکیبی استفاده کنید.

• بدنه‌های ترکیبی یا بدنه‌های فلزی پلاستیکی:

در ساختار اسکلت اصلی دوربین‌های دارای این بدنه، فلز منیزیم یا تیتانیم استفاده شده است و رویه دوربین با پلاستیک مقاوم پوشش داده می‌شود. معمولاً از این نوع بدنه ها برای دوربین‌های حرفه‌ای استفاده می‌کنند چراکه مقاومت بالایی در برابر آسیب دیدگی دارند. طبیعتاً بدنه‌های فلزی پلاستیکی وزن بیشتری نسبت به نوع پلاستیکی دارند. در صورتی که عکاسی خبری هستید یا در محیط های ناامن و خطرناک مانند کوهستان، جنگ و… عکاسی می‌کنید بهتر است دوربین هایی با بدنه ترکیبی ( فلز و پلاستیک) تهیه نمایید.

بدنه دوربین در حکم یک تاریک‌خانه بوده که سطح حساس به نور (در دوربین‌های دیجیتال سنسور و در دوربین‌های آنالوگ نگاتیو) در آن قرار می‌گیرد. بدنه دوربین در واقع پایه دوربین بوده که برخی از اجزای مختلف مورد نیاز جهت ثبت عکس درون آن قرار گرفته و برخی دیگر بر روی آن سوار می‌شوند. دوربین‌های دارای بدنه ترکیبی علارقم مزایای زیادی که دارند از معایبی نیز برخوردار هستند. از جمله عیب‌های این مدل دوربین‌ها می‌توان به وزن بالای آن‌ها نسبت به دوربین‌های دارای بدنه‌ پلاستیکی اشاره کرد.

سنسور:

سنسور همان چیزی است که در دوربین‌های عکاسی قدیمی‌تر به شکل نگاتیو استفاده می‌شده است. از طریق این سنسور، نور بازتاب شده از سوژه به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل شده و تصویر به شکل دیجیتالی در دوربین ذخیره می‌شود.

آینه:

درون دوربین در قسمت پشتی لنز، یک آینه کوچک با زاویه 45 درجه تعبیه شده است که نوری که وارد دوربین می‌شود را به بالا می‌تاباند تا وارد منشور شود. زمانی که عکاس دکمه شاتر را فشار می‌دهد، آینه به سمت بالا حرکت کرده و نور روی سنسور ثبت می‌شود.

منشور:

همانطور که گفته شد آینه نور را به بالا می‌تاباند و وارد منشور می‌کند. از آنجایی که نور ابتدا به آینه تابیده است، تصویر موجود در دوربین وارونه خواهد بود. وظیفه منشور اینجا مشخص می‌شود. منشور تصویر وارونه را هم از جهت افقی و هم از جهت عمودی می‌چرخاند، تا تصویر با سوژه هم جهت شود. در واقع منشور همان قسمت مهم دوربین بوده که سبب می‌شود، عکاس بتواند از پشت دوربین به سوژه نگاه کند.

دکمه شاتر ( Shutter button ) یا دکمه عکسبرداری :

شاید پرکاربرد‌ترین دکمه روی بدنه دکمه شاتر باشد. با فشردن این دکمه عکس ثبت می‌شود. لازم است بدانید دکمه شاتر دو وضعیتی است یعنی ابتدا تا نیمه فشرده می‌شود، که در اصطلاح به آن نیم شات می‌گویند؛ سپس شات کامل. وضعیت نیم شات به منظور آماده شدن دوربین و انجام تنظیمات لازم است.

شاتر که به وسیله دکمه شاتر تعبیه شده روی دوربین کار می‌کند، دارای یک محفظه دایره‌ای از جنس شبیه به فلز بوده که از تیغه‌هایی ساخته شده است. این تیغه‌ها در هنگام فشردن دکمه شاتر بسته می‌شوند تا ورود نور به دوربین متوقف شود. شاترها شامل شاتر برگ و شاتر سطح کانونی بوده که شاتر برگ مجهز به تیغه‌های فلزی است و در پشت لنز قرار می‌گیرد. شاتر سطح کانونی نیز جلو سنسور تعبیه می‌شود. شاتر دارای دو مدل عملکرد اتوماتیک و دستی بوده که شکل دستی آن با فشردن دکمه شاتر توسط عکاس انجام می‌شود. استفاده از حالت دستی شاتر به دلیل قابلیت تنظیم نوردهی و دیگر تنظیمات، به ثبت عکس‌های باکیفیت‌تری می‌انجامد.

پرده شاتر

پرده شاتر یکی از اجزای مهم دوربین بوده که از جنس پارچه یا فلز ساخته می‌شود و وظیفه تعیین مدت زمان رسیدن نور به سنسور را بر عهده دارد. پرده شاتر بین سنسور و آینه (روی سنسور، زیر آینه) قرار گرفته و از رسیدن نور به سنسور جلوگیری می‌کند. وقتی دکمه شاتر فشار داده می‌شود، این پرده به همراه آینه به سمت بالا می‌رود تا نور به سنسور رسیده و تصویر ثبت گردد. در صورتی که نور کم باشد، مدت زمان باز بودن پرده شاتر بیشتر و در شرایط نور زیاد، مدت زمان باز بودن آن کمتر است. باز و بسته بودن پرده شاتر، برعکس باز و بسته بودن دیافراگم است.

چرخنده‌ها یا اسکرول‌ ها ( Camera Scroll ):

بعضی از دوربین‌ها به یک اسکرول و بعضی دیگر به دو اسکرول مجهز شده است، هریک قابلیت و تنظیمات خاصی را دنبال می‌کند. اسکرول در واقع یک کلید چرخان تعبیه شده روی دوربین بوده که جهت انجام تنظیمات مورد استفاده قرار گرفته و شامل دو حالت دستی و پیش فرض می‌شود. زمانی که اسکرول در حالت تنظیم دستی باشد، عکاس به دلخواه نسبت به تنظیم قابلیت‌های مختلف دوربین اقدام می‌کند. هنگامی که اسکرول چرخانده شود و روی یکی از حالات پیش‌ فرض قرار گیرد، دوربین به شکل اتوماتیک، تمامی تنظیمات مربوط به آن حالت را اعمال می‌کند.

صفحه نمایش دوربین یا LCD :

در بعضی دوربین ها یک نمایشگر اصلی در پشت دوربین تعبیه شده است و در انواع دوربین‌های حرفه‌ای‌تر دو نمایشگر وجود دارد. صفحه نمایش اصلی درپشت دوربین قرار گرفته است و صفحه نمایش کوچک‌تر در بالای دوربین قرار دارد و فقط جهت دیدن تنظیمات دوربین می‌باشد.

صفحه نمایش LCD در دوربین‌های دیجیتال جدید تعبیه شده است که علاوه بر کمک به کادربندی بهتر، به عکاس این امکان را می‌دهد که عکس‌ها را پس از ثبت، از لحاظ کیفیت، کادربندی، ترکیب‌بندی و … مشاهده و بررسی کند.

منظره‌ یاب:

مطمئنا در هنگام در دست گرفتن دوربین متوجه یک مستطیل کوچک در قسمت میانی دوربین شده‌اید. این مستطیل کوچک با نام منظره‌ یاب شناخته می‌شود که در تمام دوربین‌های قدیمی و جدید به یک شکل وجود دارد. منظره‌ یاب تصویر سوژه را به همان شکلی که هست به عکاس نشان داده و به این ترتیب در کادربندی و ترکیب‌بندی عکس به عکاس کمک می‌کند. لازم به ذکر است که منظره‌ یاب با صفحه نمایش فرق دارد. منظره‌ یاب تصویر واقعی سوژه را نشان می‌دهد، در حالی که صفحه نمایش یک تصویر دیجیتال از سوژه را در اختیار عکاس قرار می‌دهد. منظره‌ یاب در دوربین‌های مختلف شامل دو مدل است.

منظره‌ یاب نوری

این مدل منظره‌ یاب تصویر حاصل از انعکاس نور در آینه را نشان می‌دهد. از جمله مزیت‌های این مدل منظره‌ یاب، می‌توان به عدم استفاده از باتری دوربین و همینطور نمایش یک تصویر واقعی و بدون فیلتر اشاره کرد. از جمله معایب منظره‌ یاب نوری نیز می‌توان به این مورد اشاره کرد که هنگامی که سرعت شاتر و اندازه دیافراگم در دوربین تغییر می‌کند، تغییرات در این منظره‌ یاب قابل مشاهده نیست و عکاس نمی‌تواند نتیجه تغییرات حاصله را بر تصویر ببیند.

منظره‌ یاب الکترونیکی

منظره‌ یاب الکترونیکی تصویری که سنسور دریافت کرده است را نشان می‌دهد. این مدل منظره‌ یاب نیز مانند مدل نوری دارای مزایا و معایبی است. مزیت این منظره‌ یاب این است که هنگامی که تغییری در تنظیمات دوربین داده می‌شود، نتیجه تغییرات در این منظره‌ یاب قابل مشاهده است و عکاس می‌تواند میزان نوردهی کم یا زیاد را نیز بررسی کند. عیب این منظره‌ یاب نیز استفاده از باتری دوربین و عملکرد ضعیف در شرایط نور کم است.

با توجه به این که هر دو مدل منظره‌ یاب دارای مزایا و معایبی هستند، انتخاب آن بر عهده عکاس است.

شورت کی یا کلید های میانبر:

هریک از این کلید‌ها جهت انجام فعالیتی خاص در دوربین طراحی شده‌اند که در بحث بررسی منوهای دوربین به این قسمت می‌پردازیم.

کفشک فلاش دوربین ( hot shoe ):

محل نصب فلاش جانبی بر روی دوربین است.

فلاش جهنده یا پاپ آپ فلاش :

در بعضی از دوربین‌ها یک فلاش داخلی کوچک وجود دارد؛ که در مواقع لازم به بیرون پریده و تخلیه نور را انجام می‌دهد. فلاش دوربین وظیفه نوردهی به سوژه در هنگام فشردن کلید شاتر را بر عهده داشته و به ایجاد عکس‌های واضح‌تر کمک می‌کند. فلاش‌ها شامل انواع داخلی و خارجی هستند که انواع خارجی از قدرت نوردهی بیشتری برخوردارند. فلاش‌های خارجی روی قسمت Hot Shoe تعبیه شده روی دوربین نصب می‌شوند. امروزه به دلیل این که بسیاری از عکاسان از فلاش‌های خارجی برای تامین نور استفاده می‌کنند، در هنگام ساخت دوربین، برای آن فلاش داخلی در نظر گرفته نمی‌شود.

انتخابگر تنظیمات دوربین یا سلکتور مود های عکاسی دوربین :

با استفاده از این انتخابگر می توانید نوع یا سبک عکاسی خود را به دوربین اعلام کنید تا دوربین بر اساس آن تنظیمات پیش فرض خود را انجام دهد.

⭐️ مشاهده فروشگاه اینترنتی دوربین و لوازم عکاسی دیدنگار  ⭐️