چرا سیگما بیشتر از کانن، نیکون و سونی به تولید لنزهای APS-C علاقه دارد؟
آیا واقعا لنزهای APS-C در حال فراموش شدن هستند و قرار است جایگاهشان را به فول فریم‌ها بدهند؟ دوربینهای فول فریم به عنوان آینده دنیای عکاسی مطرح می‌شوند و روز به روز با تولید دوربینهای DSLR یا بدون آینه با این قطع، از محبوبیت کراپ فریم‌ها کاسته می‌شود؛ اما اینطور نیست که APS-C به طور کامل فراموش شده باشد و هنوز هم محبوبیت خود را در بین بسیاری از عکاسان دارد.
این موضوع زمانی بیشتر جلوه می‌کند که کمپانی‌های تولید لنز دوربین ، بیشتر از قطع APS-C پشتیبانی کنند. در سالهای گذشته هر چه شاهد این بودیم که نیکون، کانن و سونی به سمت استفاده بیشتر از فول فریم‌ها می‌روند، اما سیگما همچنان توسعه‌ی لنزهای APS-C را ادامه داد و سعی کرد لنزهای خوبی را برای این قطع تولید کند.
در چند سال اخیر موج گسترده‌ای از دوربینهای فول فریم به بازار عرضه شده‌اند، از سری EOS 5D و EOS R کانن گرفته تا سری a7 سونی و Z نیکون. لازم به ذکر است که کاهش قیمت دوربینهای فول فریم در مقایسه با گذشته باعث شده افراد بیشتری توانایی خرید آنها را پیدا کنند.
همچنین با توجه به اینکه دوربینهای فول فریم تنها مخصوص عکاسان حرفه‌ای تولید می‌شوند و میان عموم مردم جایگاهی ندارند، احتمالا در سالهای آینده نیز روند کمپانی‌های نیکون، کانن و سونی به همین شکل باشد و این دوربین‌ها را بیش از قبل حمایت کنند. اما این اتفاق آیا به ضرر دوربینهای کراپ فریم تمام خواهد شد؟ آیا لنزهای APS-C فراموش می‌شوند؟
با وجود تب و تابی که در بازار دوربینهای فول فریم وجود دارد، اما طبق آمار جهانی هنوز هم دوربینهای قطع APS-C فروش بیشتری دارند. این موضوع در کشور ایران نیز صادق است و به علت قیمت ارز، دوربینهای کوچک ( که ارزان‌تر از فول فریم‌ها هستند ) مورد استقبال بیشتری قرار می‌گیرند. در این مقاله می‌خواهم بررسی کنم که آیا هنوز هم جایی برای دوربینهای APS-C وجود دارد یا باید ما هم کم کم به دنبال جایگزینی آن با یک فول فریم باشیم؟ پس تا انتهای این مقاله همراه من باشید.
آیا در لنزهای APS-C ضعفی وجود دارد ؟
عده‌ای به این معتقدند که دوربینهای قطع APS-C در برهه‌ای خاص مورد استقبال قرار گرفته و سازندگان برای اینکه فروش بهتری داشته باشند، از آن حمایت کردند و حالا اصطلاحا تاریخ مصرف آن گذشته است. پیروان این تفکر معتقدند در آن زمان هم کمپانی‌ها به دنبال تولید دوربین‌هایی با قطع فول فریم بودند و ناچارا به APS-C روی آوردند و همواره قصد داشتند زمانی که فروش فول فریم‌ها قوت گرفت، دوباره به سمت آنها بازگردند.
بخشی از این ماجرا درست است، اما این به هیچ وجه نمی‌توان دلیل متقاعد کننده‌ای باشد که ما APS-C را ضعیف بدانیم. این سنسورها نسبت به فول فریم کوچکتر هستند، اما نه آنقدر کوچک که فقط در محصولاتی خاص قرار گرفته باشند تا موفقیت یک شرکت را در یک برهه‌ی زمانی خاص تضمین کنند! هر چه باشد دوربینهای فول فریم هم آنقدر کامل و بی نقص نیستند.
از این گذشته، به هیچ وجه نمی‌توان دوربینهای فول فریم را بدون ایراد و ایده‌آل در نظر گرفت.
دقیقا شبیه به همین استدلال را برای دوربینهای فول فریم هم می‌توان مطرح کرد؛ اینکه دلیل متداول شدن این دوربین‌ها، فقط فراگیر بودن فرمت فیلم‌هایی است که دوربینهای فول فریم برمبنای آنها ساخته شدند و نه به دلیل برتری ذاتی این دسته. دلیل دیگر استقبال از دوربینهای فول‌فریم این است که شرکت‌های تولید دوربینهای DSLR قطع فول فریم، نمی‌خواستند تمام سرمایه و پولی که برای ارتقا و ساخت تجهیزاتی مثل لنز متناسب با این دوربین‌ها هزینه کرده بودند را از دست دهند. بنابراین نتوانستند به فرمت APS-C وفادار بمانند.
کمپانی‌های دیگر از لنزهای APS-C چگونه حمایت می‌کنند؟
برای اینکه بتوان حداکثر بهره برداری را از ظرفیت‌های هر فرمتی داشت، نیاز است برای آن لنزهای خوب و با کیفیت تولید شود، البته هر عکاسی عبارت ” لنز خوب ” را بر اساس نیازهایش تعریف می‌کند. در حالت کلی می‌توان گفت بهترین حالت برای کاربردی‌تر شدن هر فرمت دوربین، این است که کمپانی آنچه را یک عکاس حرفه‌ای نیاز دارد تولید کند؛ و این بهترین، می‌شود ترکیبی از لنزهای زوم و پرایم با دیافراگم f/2.8 یا کمتر.
با نگاهی به انواع لنزهای کانن و نیکون، تعداد کمی را می‌توانیم ببینیم که مخصوص قطع APS-C طراحی شده باشند. اکثر این لنزها البته به دوربینهای کراپ فریم هم می‌خورند، اما به قیمت از دست رفتن بخشی از کادر و محدود شدن زاویه دید. برای مثال یک لنز 50 میلیمتری که مخصوص قطع فول فریم طراحی شده باشد، بر روی یک دوربین کراپ فریم فاصله کانونی معادل حدودا 75 تا 80 میلیمتر خواهد داشت.
تمام لنزهای APS-C کانن و نیکون محدود می‌شوند به یک لنز حرفه‌ای 55-17 با دیافراگم f/2.6، یک لنز واید با دیافراگم معمولی و شاید یکی دو مورد لنزهای ماکرو . این تمام توجهات بزرگترین کمپانی‌های تولید دوربین در دنیا به قطع APS-C است!!!
البته شما در این بین می‌توانید لنزهای کیت معمولی‌تری را هم برای قطع APS-C پیدا کنید که اصطلاحا به لنزهای همه کاره معروفند و در هر سبکی، کیفیت متوسطی را ارائه می‌دهند. برای مثال لنزهای 135-18 یا 140-18 و همچنین 200-18 میلیمتری که طرفداران زیادی هم در بین کاربران معمولی‌تر دارند. اما برای تهیه‌ی یک لنز پرایم به قطع فول فریم محدود خواهید شد.
آیا شما می‌خواهید برای دوربین کراپ فریم‌تان یک لنز پرتره 85 یا 90 میلیمتری تهیه کنید؟ خب باید بگویم که متاسفانه مجبورید از یک لنز 50 میلیمتری استفاده کنید تا زاویه دیدی معادل آن داشته باشید. همچنین اگر یک لنز 85 میلیمتری را تهیه کنید، زاویه دیدی معادل یک لنز حدودا 112 میلیمتری خواهید داشت. اما تمام این‌ها مشکل جدی محسوب نمی‌شوند، مشکل اساسی زمانی پیش خواهد آمد که بخواهید برای دوربینتان لنزی با فاصله کانونی 24 میلیمتر بگیرید. خبر بد این است که اصلا چنین لنزی برای دوربین APS-C شما وجود ندارد!
این کمبود پشتیبانی از لنزها بیش از هد چیز دیگری توانسته تا اینجا جایگاه دوربینهای قطع APS-C را تضعیف کند. اما عجیب‌تر این است که دوربینهای بسیار با کیفیتی با این قطع تولید شده‌اند و خود کمپانی‌ها تبلیغات زیادی بر روی آنها انجام می‌دهند؛ دوربین‌هایی مثل سری 300D و 500D و 7000D نیکون و همچنین سری EOS X0D کانن که دوربینهای بسیار خوبی هستند.
در نهایت، آنچه این کمپانی‌ها سعی می‌کنند در ذهن ما جا بیاندازند این است که : ” دوربینهای فول‌فریم ایده‌آل هستند و قطع APS-C چندان برای عکاسان حرفه‌ای مناسب نیست “.
آیا دوربینهای کراپ فریم ( APS-C ) قدرتمند هستند؟
علی رغم تمام تلاش‌هایی که کمپانی‌ها برای ضعیف نشان دادن قطع APS-C دارند، اما باید بگویم که هنوز هم این دسته از دوربین‌ها بسیار توانمند هستند، مانند دوربینهای Micro Four Thirds. این دوربین‌ها کوچک بوده و قیمت مقرون به صرفه‌ای هم دارند. اما ویژگی‌هایشان به همینجا ختم نمی‌شود، کافی است لنزهای با کیفیتی را به آنها متصل کنید تا قدرتشان شگفت‌زده‌تان کند!
حسگرهای APS-C طی سالهای گذشته پیشرفت بسیار خوبی داشته و در عکاسی در نور کم و محدوده داینامیکی تصاویر بهبود چشمگیری را تجربه کرده‌اند. دوربینهای فول فریم نیز دقیقا همین میزان پیشرفت را تجربه کرده‌آند و دلیلی ندارد آنها را یک چیز شگفت انگیز بدانیم که سخت گیرترین افراد را هم راضی می‌کند.
APS-C می تواند یک فرمت بسیار توانمند باشد؛ در صورت تمایل می‌توانید از آنها استفاده کنید که کوچک و مقرون به صرفه هستند، یا اینکه از لنزهای حرفه‌ای‌تر استفاده کنید تا قابلیت‌های دوربینتان را افزایش دهید.
اگر قرار باشد قطع فول فریم در مقایسه با APS-C برای موارد زیادی از ” خوب ” تجاوز کند، چه فرقی می‌کند فول فریم حتی بهتر از آن باشد؟ به‌عقیده‌ی من، دیدگاه‌های عکاسان مختلف می‌توانند به این بحث کمک کنند. ما می‌توانیم به شما نشان دهیم کدام دوربین بهتر است؛ اما نمی‌توانیم بگوییم که قطعا همان دوربین برای نیازهای شما کامل‌تر باشد. در نهایت، باید اشاره کنم در دنیای دوربینهای بدون آینه، بین اندازه‌ی حسگر و منظره‌یاب ارتباط مستقیمی وجود ندارد؛ پس جنبه‌های منفی قطع APS-C در این دوربین‌ها کمتر است.
تلاش سیگما برای احیای لنزهای APS-C
ISO 1000 | 1/100 sec | f/1.4
با تمام این‌ها در نهایت باید بگویم که یک عکاس به این نیاز دارد که از لنزهای مخصوص دوربینش حمایت شود و کمپانی‌ها آن را توسعه دهند. سیگما تا کنون بیش از هر کمپانی دیگری تلاش کرده از APS-C حمایت کند و آن را به یکی از قطع‌های محبوب برای عکاسان حرفه‌ای تبدیل کند. جالب است بدانید تمام شرکت‌های بزرگ، یعنی کانن، نیکون و سونی، در مجموع کمتر از سیگما برای توسعه‌ی لنزهای APS-C سرمایه گذاری کرده‌اند.
البته واقعا لازم است از فوجی فیلم هم به خاطر حمایت‌هایش از لنزهای APS-C تقدیر شود، چرا که این شرکت نیز با توسعه‌ی آن سعی دارد عکاسان حرفه‌ای را هم به قطع APS-C علاقه مند کند. طیف گسترده‌ی محصولات مرتبط با APS-C این شرکت جامعه‌ی بزرگی از عکاسان علاقه‌مند به این فرمت را به وجود آورده که بدون فوجی‌فیلم این امکان هرگز وجود نداشت.
شاید بتوان به لنز 32 میلیمتری f/1.4 یا لنزهای مانت EF-M کانن هم اشاره و از تلاش‌های این شرکت نیز تقدیر کرد؛ اما سیگما نه تنها به‌دلیل تعهدش به این قطع، بلکه به‌دلیل نوآوری‌‌هایش در دنیای APS-C سزاوار تقدیر بیشتری خواهد بود.
سیگما به عنوان یک کمپانی تولید لنز شخص ثالث، گزینه‌های مناسبی را مانند لنز 50-17 میلیمتری با دیافراگم f/2.8 توسعه داده و در عین حال، شاخه‌ای جدید از لنزها را عرضه کرده که هیچ کدام از دو شرکت بزرگ این صنعت یعنی کانن و نیکون، تولید نمی‌کردند. برای مثال لنز 150-50 میلیمتری f/2.8 سیگما که یکی از با کیفیت‌ترین لنزهای این کمپانی است و زاویه دیدی معادل لنزهای 200-70 کانن و نیکون دارد.
اما در مقایسه با لنزهای 200-70 کانن و نیکون بسیار جمع و جورتر بوده و البته قیمت مناسب‌تری هم دارد و این خود یک مزیت مهم و بزرگ محسوب می‌شود. پنتاکس نیز که یکی دیگر از کمپانی‌های موفق تولید لنزهای APS-C بوده، لنزی با فاصله کانونی 135-50 میلی متری و دیافراگم f/2.8 عرضه کرده که واقعا خوب است و باید از آن تقدیر شود. این لنز به عنوان یکی از کامل‌ترین و پیشرفته‌ترین لنزها برای دوربینهای قطع APS-C محسوب می‌شود.
در سالهای اخیر، سیگما تعهد خود به دوربینهای قطع APS-C را با ساختن لنزهایی دیگر مضاعف کرده که انتظارات را از این فرمت افزایش می‌دهد. لنز 35-18 میلیمتری با دیافراگم f/1.8 سیگما به دوربینهای قطع APS-C این اجازه را می‌دهد که از لحاظ عمق میدان و عکاسی در نور کم، با دوربینهای فول فریم مجهز به لنزهای زوم 52-27 میلیمتری f/2.8 رقابت کنند و درنتیجه نیاز بسیاری از عکاسان برای ارتقای دوربین کراپ فریم خود به یک فول فریم را رفع می‌کند.
اما در صدر همه‌ی این لنزها سیگما لنز 100-50 میلیمتری با دیافراگم f/1.8 را تولید کرده که به دوربینهای قطع APS-C این امکان را می‌دهد که با دوربینهای فول فریم با لنز 150-75 میلیمتری با دیافراگم f/2.8 رقابت نزدیکی داشته باشند. این لنز همچنین به عکاسان ورزشی این امکان را می‌دهد تا بدون تحمل کردن وزن سنگین دوربینی فول فریم و لنزی حرفه‌ای و گران قیمت، عکس‌هایی با کیفیت آنها و البته با استفاده از یک دوربین APS-C ثبت کنند.
در آینده چه رخ خواهد داد؟
سیگما این رویه را وارد دنیای دوربینهای بدون آینه نیز کرده است. سونی طیف محصولات مانت E خود را با لنز پرایم 16 میلیمتری با دیافراگم f/2.8 آغاز کرد؛ دقیقا همان لنزی که همیشه جای خالی آن در دوربینهای DSLR حس می‌شد. پس از آن، سونی چند لنز پرایم با کیفیت دیگر را هم توسعه داد؛ اما به‌نظر می‌رسد اکنون کمپانی سونی دوباره توجه خود را به صورت کامل به دوربین‌هایی با قطع فول فریم معطوف کرده است. این مسئله می‌توانست دوباره محبوبیت قطع APS-C را در بین عکاسان حرفه‌ای به خطر بیاندازد که دوباره سیگما وارد بازی شد!
سیگما نه تنها لنز 16 میلیمتری با دیافراگم f/1.4 را برای دوربینهای APS-C مانت E سونی تولید کرد، بلکه لنزهای 30 میلیمتری و 56 میلیمتری را با همان دیافراگم f/1.4 در کنار آن توسعه داد تا یک مجموعه بی نقص را داشته باشد. این سه لنز اگرچه شرایط را در دوربینهای بدون آینه به طور کامل تغییر ندادند، اما به عکاسانی که از دوربینهای قطع APS-C استفاده می‌کردند اجازه دادند که اگر توان خرید یک دوربین فول فریم را ندارند یا به هر دلیل نمی‌خواهند آن را جایگزین دوربین خود کنند، کمبودی را برای کیفیت حس نکنند و بتوانند تصاویری با همان کیفیت فوق‌العاده ثبت کنند. این موضوعی است که اگر قصد ارتقای دوربین خود را دارید، بهتر است به آن فکر کنید.
نکته‌ی دیگری که باید در نظر داشت این است که لنزهایی که توسط کمپانی‌های شخص ثالث برای دوربینهای بدون آینه فول فریم تولید می‌شوند و فاصله کانونی معادل 105-24 میلیمتر یا 75-24 میلیمتر با دیافراگم f/4 دارند را می‌توان با یک لنز 70-16 با دیافراگم f2.8 در دوربینهای قطع APS-C جایگزین کرد. پس اگر سیگما یا هر کمپانی دیگری قصد ساخت لنزی جدید برای دوربینهای APS-C دارد، بهتر است این گزینه را در ابتدای فهرست اولویت‌هایشان قرار دهد.
امیدوارم نکاتی که در مقاله ” سیگما بیشتر از کانن، نیکون و سونی به تولید لنزهای APS-C علاقه دارد “ برایتان گفتم مفید بوده باشد. آیا شما تجربه استفاده از دوربینهای قطع APS-C را دارید؟ آیا هنوز هم می‌خواهید یک دوربین فول فریم را جایگزین دوربین کراپ فریم‌تان کنید؟
نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید. همچنین اگر پرسشی دارید، آن را در بخش نظرات همین پست مطرح کنید تا پاسخ دهم.
