10 دوربین دیجیتال فراموش شده در تاریخ !

در این مقاله قصد دارم 10 دوربین دیجیتال فراموش شده در طول تاریخ را به شما معرفی کنم که تسلیم بازار بی رحم دوربین‌های دیجیتال شدند !

بازار دوربین‌های دیجیتال، برخلاف جذابیت‌هایی که دارد، می‌تواند مکانی بسیار بسیار بی‌رحمانه باشد. گاهی اوقات دوربین‌ها و محصولاتی را می‌بینیم که در عین افتضاح بودن و نالایقی کامل می‌توانند بازار را در دست بگیرند یا عمر بسیار طولانی داشته باشند، گاهی هم محصولات عجیب و غریبی را می‌بینیم که شاید بسیار خلاقانه و جالب باشند، اما عمر زیادی ندارند یا به سرعت فراموش می‌شوند. البته این الزاما به معنی خوب یا بد بودن این دسته‌ها نیست و هر کدام می‌توانند شامل محصولات خوب یا بد شوند.

در این مقاله هم من قصد داشتم به این موضوع بپردازم. شما در ادامه با 10 دوربین دیجیتال فراموش شده در تاریخ آشنا خواهید شد که حالا پس از گذشت مدتی، دیگر هیچ خبری از آنها نیست. من آنها را به دو دسته تقسیم کرده‌ام؛ دسته‌ی اول مربوط به آن دسته از محصولاتی است که بسیار خوب بودند، ولی نتوانستند عمر زیادی در بازار داشته باشند و خیلی درخشششان به چشم نیامد، دسته‌ی دوم نیز مربوط به آن محصولاتی است که کیفیت خوبی نداشتند و یا ایده‌هایشان مخصوص افراد زیادی نمی‌شد یا اصلا کاربردی نبود، و در عین حال به سرعت از بازار حذف شدند.

پیشنهاد نویسنده : راهنمای خرید دوربین : بهترین دوربین‌های کمتر از ۵۰۰ دلار در سال ۲۰۲۰

پس با من همراه باشید تا با 10 دوربین دیجیتال فراموش شده در تاریخ آشنا شویم …

دوربین‌های خوبی که فراموش شدند

1- نیکون CoolPix 990 ( 2000 )

صفحه نمایش‌های چرخان و متحرکی که امروزه در دوربین‌های دیجیتال مشاهده می‌کنید فقط یک تکرار کم رنگ از این شاهکار طراحی هستند. این دوربینی بود که از دو نیمه‌ی کامل تشکیل می‌شد و یک محور مرکزی بسیار مستحکم آنها را به هم متصل کرده بود. در یک طرف بدنه شما صفحه نمایش را مشاهده می‌کردید و در طرف دیگر لنز، فلاش و منظره یاب. این دوربین نتیجه‌ی یک تفکر بسیار زیبا در ساخت دوربین‌های دیجیتال بود. مهندسان نیکون متوجه شدند که طراحی دوربین‌های دیجیتال می‌تواند شبیه به دوربین‌های آنالوگ نباشد، و به همین دلیل این شاهکار را طراحی کردند و توانستند به خوبی بدرخشند. تقریبا غیر ممکن است اگر بخواهم عملکرد فوق‌العاده‌ی این دوربین و کاربری بسیار جذاب آن را برایتان توصیف کنم.

2- سونی Cyber-shot R1 ( 2005 )

این همان دوربینی بود که باعث به وجود آمدن رسته‌ی دوربین‌های بریج شد. این دسته از دوربین‌ها همانطور که از اسمشان معلوم است ( Bridge به معنی پُل )، در سطحی بین دوربین‌های کامپکت حرفه‌ای و دوربین‌های DSLR قرار می‌گیرند. این اولین تلاش سونی برای تولید یک دوربین با لنز ثابت و سنسوری بزرگ بود که بهتر از هر کمپانی دیگری از پس آن برآمد. لنز این دوربین زایس 24-120 میلی متری f/2.8-4.8 بود که در کنار یک سنسور APS-C 10 مگاپیکسلی، مجموعه‌ی این دوربین را تشکیل می‌دادند. طراحی این دوربین بدون آینه بود و صفحه نمایش آن می‌تواند به سمت بالا بچرخد که واقعا کاربردی بود. یک سنسور مدرن، منظره یاب الکترونیکی عالی و جدیدترین فناوری سیستم فوکوس خودکار سونی در آن زمان، این دوربین را به یک گزینه‌ی عالی تبدیل کرده بودند.

3- الیمپوس E-400 ( 2006 )

حسگر این دوربین میکرو چهار سوم بود و کیفیت بسیار خوبی داشت. اکنون احتمالا کمتر کسی آن را به خاطر دارد، اما قبل از اینکه این کمپانی سمت دوربین‌های بدون آینه برود، به شدت روی دوربین‌های DSLR با حسگر میکرو چهار سوم تمرکز داشت. بنابراین یک DSLR کوچک و با کیفیت را تولید کرد که می‌توانست عملکرد بسیار خوبی را از خود به نمایش بگذارد. اگر الیمپوس این دوربین را دوباره معرفی کند و به آن یک اسلات کارت حافظه‌ی میکرو SD و یک سنسور 20 مگاپیکسلی جدیدتر را اضافه کند، بی شک یک دوربین بسیار جذاب و کارآمد خواهد بود. تصور کنید یک دوربین الیمپوس E-M5 Mark III با بدنه‌ای ضخیم‌تر، ارگونومی بهتر و منظره یاب اپتیکال.

پیشنهاد نویسنده : ۱۰ اشتباهی که در عکاسی با دوربین‌های آنالوگ برای اولین بار رخ می‌دهد

4- نیکون 1 AW1 ( 2013 )

چند دوربین جدید و مدرن را می‌توانید نام ببرید که هم بدون آینه باشد، هم بدنه‌ای ضد آب داشته باشد و هم ضد شوک و جریانات الکتریکی باشد ؟ خب تقریبا هیچی، بله دقیقا همینطوره ! شاید تنها مشکل نیکون 1 سنسور 1 اینچی کوچکی بود که جذابیت لازم را نداشت، این همان فرمتی بود که در دوربین‌های کامپکت سطح بالا استفاده می‌شد و به هیچ عنوان مناسب یک دوربین حرفه‌ای بدون آینه نبود. بدتر از همه لنزهای بسیار کم نیکون برای دوربین‌های بدون آینه‌ی آن زمانش بود که فقط محدود به دو مورد می‌شد؛ البته هر دو مورد کاملا ضد آب بودند و بدنه‌ای فوق‌العاده با کیفیت داشتند. تصور کنید نیکون همچین دوربینی را با یک سنسور مدرن 20 مگاپیکسلی و قابلیت فیلم برداری با رزولوشن 4K معرفی کند.

5- سامسونگ NX1 ( 2014 )

سامسونگ دوربینی را معرفی کرد که از زمان خودش واقعا جلوتر بود و به اصطلاح از آینده می‌آمد. خب، لابد می‌پرسید به چه دلیل ؟ این دوربین از یک سنسور APS-C 28 مگاپیکسلی استفاده می‌کرد که هنوز هم می‌توان آن را دومین وضوح بالا در سنسورهای کراپ فریم دانست. علاوه بر آن NX1 سامسونگ می‌توانست با سرعت 15 فریم بر ثانیه به عکاسی پیاپی بپردازد که حتی در مقایسه با دوربین‌های امروزی هم واقعا خوب است. سیستم فوکوس خودکار هیبریدی آن 209 نقطه داشت که می‌توانست 90 درصد قاب را پوشش دهد. همچنین امکان فیلم برداری با رزولوشن خارق‌العاده‌ی 4K با نرخ 30 فریم بر ثانیه ( یا C4K با نرخ 24 فریم در ثانیه ) با خروجی 4:2:2 از طریق پورت HDMI برای این دوربین در نظر گرفته شده بود. همه‌ی اینها مشخصات دوربینی است که در سال 2014 معرفی شده بود، بله، 2014 ! سامسونگ همچنین لنزهای بسیار خوبی را برای این دوربین تولید کرده بود که می‌توانستند نیازهای تمام کاربران را پوشش دهند. متاسفانه این دوربین هم مانند دیگر موارد این لیست تسلیم بازار بی رحم دوربین‌های دیجیتال شده و فراموش شد.

دوربین‌های نه چندان جالبی که فراموش شدند

6- الیمپوس E-10 ( 2000 )

هیچگاه در زمینه‌ی عکاسی دیجیتال نمی‌توانید دوربینی را داشته باشید که تا این حد سنسورش کوچک باشد ( آه بله، نیکون P1000 هم همینطور -_- ). این در حالی بود که سنسور 2/3 اینچی اندازه‌ی مناسبی به نظر می‌رسید و دوربین‌های با سنسور بزرگ مقرون به صرفه فقط یک رویای دور از انتظار بودند، البته در سال 2000 میلادی. در آن زمان E-10 در واقع یک دوربین مناسب از لحاظ فنی بود که قیمت مناسبی هم داشت، البته شاید. امروزه هر چند این سایز سنسور به نظر خیلی کوچک می‌آید، اما باز هم هیچ توجیهی نمی‌توان برای لنز بسیار بزرگ آن پیدا کرد. اگر این دوربین را می‌خریدید، مجبور بودید زندگی‌تان را با یک سنسور 4 مگاپیکسلی بسیار کوچک مشاهده کنید. همچنین E-10 یکی از خوش اشتهاترین دوربین‌ها در تاریخ هم بود، چرا که به چهار باطری آلکاین AA برای هر بار نیاز داشت که واقعا وحشیانه بود !

پیشنهاد نویسنده : آخرین گزارشات CIPA نشان می‌دهد فروش دوربین نسبت به سال پیش ۵۰ درصد کاهش یافته است

7- کداک DCS Pro 14n و Pro SLR/c ( 2003 و 2004 )

این دوربین نیز یکی دیگر از مواردی بود که تسلیم بازار بی رحم دوربین‌های دیجیتال شد، هر چند خیلی هم بد نشد ! این دوربین یکی از گران قیمت‌های فول فریم در بین سال‌های 2003 و 2004 میلادی بود و از نرم افزار و بدنه‌ی ساخت نیکون استفاده می‌کرد. مانند لنز آن نیز برای دوربین‌های کانن بود. اولین باری که این دوربین را در دستم گرفتم و با این یک تصویر ثبت کردم، شدت تغییر رنگ سبز به نارنجی به حدی زیاد بود که آن را کنار گذاشته و تصمیم گرفتم از همان موقع فاتحه‌اش را بخوانم ! شاید هر کس دیگری هم بود نه تنها به هیچ عنوان شگفت زده نمی‌شد، بلکه همین احساس را پیدا می‌کرد.

8- پنتاکس Q ( 2011 )

بدترین ایده در دنیای دوربین‌های دیجیتال تا کنون را می‌توان به این مدل اختصاص داد که البته بسیار خوب ساخته شد. این ایده قرار دادن یک سنسور بزرگ در یک دوربین ارزان قیمت و ساده بود ( یک سنسور زیبای 35 میلی متری را تصور کنید ). در واقع بازار با پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر داشته نشان داده نتیجه دقیقا باید برعکس این ایده باشد. اگر فکر می‌کنید که چرا نیکون در اولین دوربین بدون آینه‌اش از یک سنسور 1 اینچی استفاده کرد، خب قضاوت این سوال کمی بحث برانگیز خواهد شد. دوربین Pentax Q احتمالاً می‌تواند به عنوان یک اسباب بازی یا یک دکوری در کمد لوازم عتیقه‌ی شما بسیار جذاب باشد، اما آیا واقعاً قصد دارید با استفاده از آن عکسی را هم ثبت کنید ؟!

9- لایترو Illum ( 2014 )

من همچنان مایل هستم که آن را ایلیوم ( ilium ) بنامم، اما این تلفظ درستی نیست. Illum یک دوربین ” لایت فیلد – light field ” بود که اشیاء را در یک فضای سه بعدی ثبت می‌کرد، مسلماً با زاویه‌ای نسبتاً کوچک، به طوری که می‌توانستید بعد از گرفتن عکس به سوژه‌های خود از زوایای مختلف نگاه کنید و یا حتی فیلم‌های کوچکی از حرکت را ایجاد کنید. این ایده شاید خیلی پیشرفته و حرفه‌ای به نظر برسد، اما مهمترین موضوع این بود که هیچ خواهانی نداشت، در واقع هیچ کاربری به واقع نمی‌خواست همچین تصاویری را از سوژه‌های خود ثبت کند. این دوربین بسیار باهوش و جذاب بود، اما به هیچ عنوان نمی‌توانست کاربردی باشد و صرفا بهتر بود در حد یک طرح مفهومی یا یک کانسپت بماند.

10- سونی QX1 ( 2014 )

اولین چیزی که در مواجهه با این دوربین خواهید گفت این است که ” پس بدنه‌اش کجاست ؟! ” خب در اصل سونی فکر کرده بود که کاربران گوشی‌های هوشمند ممکن است از دوربین‌هایی که روی گوشی‌هایشان قرار گرفته است راضی نباشند و یا نتوانند تجربه‌ی خوبی را از عکاسی با آنها کسب کنند، پس یک دوربین عجیب و غریب با حسگری بزرگتر و لنز زوم را ساخت که می‌توانستید آن را به صورت کلیپسی به گوشی هوشمندتان متصل کرده و از طریق وای فای و گوشی هوشمند، کنترلش کنید. اما به واقع این همان چیزی بود که کاربران منتظرش بودند و آیا یک ایده‌ی کاربردی بود ؟ آیا نمی‌شد یک دوربین کامپکت یا یک دوربین بدون آینه‌ی جمع و جور را تهیه کرد ( که هزاران برابر کیفیت بهتری دارند ) که بدون نیاز به برقراری اتصال با وای فای ( و مشکلات ناشی از آن ! ) امکان عکاسی را داشتند ؟ حقیقتا هیچوقت سونی را برای تولید این محصول درک نکردم -_-

پیشنهاد نویسنده : نقد و بررسی تخصصی کانن Eos M6 Mark II : یک بدون آینه‌ی ایده‌آل برای ویدئوبلاگرها !

امیدوارم مقاله‌ی ” 10 دوربین دیجیتال فراموش شده در تاریخ ! “ برایتان مفید و جذاب بوده باشد، نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید، همچنین اگر پرسشی وجود داشت، آن را در بخش نظرات همین پست مطرح کنید تا پاسخ دهم. موفق باشید !